Ελα ρε Αννα!
Μην
ψάχνετε να
καταλάβετε,
Πλανήτης μου
είναι εδώ, ό,τι
θέλω λέω!
Σού'τυχε
ποτέ να αγαπάς
κάτι και να το
μισείς
ταυτόχρονα;
Είναι ένα
περίεργο
συναίσθημα που
οι
γλωσσοπλάστες
δεν το έχουν
μαντρώσει σε
λεξούλα ακόμη.
Σού'τυχε
ποτέ να ζεις
την
καθημερινότητα
με το
μπρος-πίσω; Να
ξεκινάς το πρωί
εδώ και το
βράδυ νά'σαι
πέρα,
χιλιόμετρα
μακριά, χωρίς
να'χεις
κουνηθεί ένα
πόντο;
Σού'τυχε
ποτέ να βλέπεις
τα μαύρα-άσπρα,
κι ας είναι
όντως άσπρα, τα
άσπρα-μαύρα,
έστω κι αν
είναι
μαύρα;
Σού'τυχε
ποτέ να μη
θυμάσαι το
όνομα της
γυναίκας που
κοιμήθηκες
μαζί, χτες το
βράδυ, κι ας
είναι η γυναίκα
που κοιμάσαι
μαζί, 20 χρόνια
τώρα;
Σού'τυχε
να σιχαίνεσαι
την εικόνα του
χωριού που
πρωτοείδες
όταν άνοιξες τα
μάτια
σου;
Σού'τυχε
ποτέ, τη στιγμή
που σού
απένειμαν, πάνω
στο βήμα,
εκείνο το
τεράστιο
βραβείο, να
σκεφτείς πως η
ζωή σου έχει
καταντήσει μια
χωματερή;
Σού'τυχε
ποτέ, πριν από
κάτι δεκαετίες,
να σκεφτείς να
πάρεις άλλο
δρόμο, από το να
γίνεις
άνθρωπος;
Σού'τυχε
ποτέ, να
γίνεται ο
πόλεμος και συ
να τρέχεις να
μαζέψεις τα
κρυστάλλινα;
Σού'τυχε
ποτέ
ν'αγαπήσεις μια
γυναίκα για το
κεφάλι της και
να μην τολμάς
να τής το πεις,
από φόβο να
νομίσει ότι
ψάχνεις για
γκόμενα;
Σού'τυχε
ποτέ να
προσπαθήσεις
να κάνεις όπως
ό απέναντι, που
κοιμάται κάθε
βράδυ στις δέκα
και τέταρτο,
ούτε λεπτό
παραπέρα;
Σού'τυχε
ποτέ να λυθούν
τα κορδόνια
σου;
Σούτυχε
ποτέ να πάρεις
δίφυλλο
mail;
Ε,
εμένα, όλα αυτά
μού έχουν
τύχει!
Γεννήθηκα σ'ένα
πλανήτη που όλα
γίνονται διπλά!
Και προσπαθώ να
ζήσω μ'αυτό. Οσο
κι αν το
παιδέψεις,
πάντα διπλά θα
σού βγούνε στο
τέλος. Και είτε
για ένα Γκρέκο
είτε για μια
μπουγάτσα,
χρειάζεται
Ηράκλεια
δύναμη για να
μη λυγίσεις!
Γράφτηκε Tuesday - August 01, 2006 στις 03:28 PM και ανήκει στην κατηγορία