Στο γιατρό
Πρίν
λίγο καιρό πήγε
η γυναίκα μου
τα παιδιά στο
Aquaboulevard. Εκεί,
προφανώς από
την πολλή
καθαριότητα, η
μικρή τσίμπησε
verrue στο
πόδι.
Η
παιδίατρος της
έδωσε μιά
αλοιφή. Δυό
βδομάδες
αργότερα, το
πόδι της ήταν
χειρότερα. Μας
συνέστησε "έναν
πολύ καλό
δερματολόγο".
Ραντεβού
σε δέκα μέρες
(και πάλι
καλά).
Εφτασε
η μέρα να πάμε.
Φτάνοντας,
ανακαλύπτουμε
οτι η διεύθυνση
δεν είναι η
σωστή. Τηλέφωνο
και τρεχάλα για
την νέα. Ενα
τέταρτο
καθυστέρηση.
Φυσικά
έχουμε χάσει τη
σειρά μας. Μετά
από μιάμισυ ώρα
(σε τι
χρησιμεύουν τα
ραντεβού στους
γιατρούς;), μάς
"παίρνει".
Πέντε
λεπτά και 60€
μετά, έχουμε
στο χέρι μια
συνταγή για μια
άλλη
αλοιφή.
Η
υπόθεση, από το
σπίτι στο
γιατρό και πάλι
πίσω στο σπίτι,
πήρε τρισήμισυ
ώρες!
Το
βράδυ, και όταν
τα φαρμακεία
έχουν όλα
κλείσει μας
μένει μόνο το
περίφημο - δεν
κλείνει ποτέ - Italie
και Tolbiac γωνία.
Εκεί
μαθαίνουμε οτι
η αλοιφή δεν
είναι έτοιμη
αλλά γίνεται με
préparation. Μόνο που
αυτοί δεν
κάνουν. Αύριο
πάλι, σ'ένα άλλο
φαρμακείο.
Εύκολη
η ζωή στο
Παρίσι του 20ου
αιώνα!
Γράφτηκε Tuesday - July 08, 2003 στις 09:36 AM και ανήκει στην κατηγορία