Rembet-O-blues
Eσύ εκεί
και 'γω στην
άλλη άκρη,
μιλάμε μια
γλώσσα κοινή
Kοίτα τι
μού θύμησε η Raffi, με το
τελευταίο
ποστάκι της!
Λέει, "να
τραγουδήσουμε
παράφωνα, εσύ
τα ροκ και 'γω τα
λαϊκά".
Κάπου στο '74 - '75, τότε που ήμουν με τα μούτρα μέσα στις μουσικές θεωρείες, κάνουμε μ'ένα συμμαθητή, μια εργασία για το δάσκαλο μας: "μορφολογική συγγένεια του ρεμπέτικου και του μπλουζ". Θυμάμαι ότι, εκείνος όντας της παλιάς βαριάς σχολής, δεν εξετίμησε καθόλου την ιδέα και φρόντισε να βρει όλα τα (σαθρά αποδείχτηκε) επιχειρήματα, για να μάς τη βγάλει για πέταμα. Σαν εφαρμογή της ιδέας αυτής, γεννήθηκε ένας "σκοπός", μια φορά σε μπλουζ και μια σε ρεμπέτικο. Το ωραίο ήταν που αργότερα, το θέμα αυτό, τραγούδι με στιχάκια πια, μπήκε σε δίσκο και γνώρισε σουξέ στην Αθήνα. Παιζόταν μάλιστα στο ράδιο τακτικά! Εχω το δίσκο και, όταν σπάνια τον ξυπνάω, ξαναγίνομαι δεκαεννιά! Τότε που ζούσαμε στα μουσεία*! Στέλνω φιλιά σε όλα τα παιδιά της εποχής εκείνης. Να μην αρχίσω τα ονόματα, είναι δεκάδες... phivos, φοίβος, μουσεία * μουσεία. Δεν έχει σχέση με την καθιερωμένη σημασία. Είναι συνθηματικό που χρησιμοποιούσαμε για να ορίσουμε τον χώρο μας. Ελεγαν για παράδειγμα, "να ήρθανε και τα μουσεία". Είναι σύντμηση του "μουσική" και "ωδεία". Την πατρότητα του όρου, αν και έχω μια υποψία, στην πραγματικότητα, αγνοώ. Γράφτηκε Tuesday - January 23, 2007 στις 10:25 AM και ανήκει στην κατηγορία |