Χαζεύοντας το Παρίσι

Το Παρίσι μου φαίνεται όμορφη πόλη, μόνο όταν γυρίζω απ'την Αθήνα.

Δεν αμφιβάλλω ότι έχει την ομορφιά του. Αλλά μόνο στο κέντρο. Με τα παλιά κτήρια και τα "μνημεία". Αμα φύγεις λίγο πιο έξω, όχι πολύ, μετά τη Montparnasse ας πούμε, είναι άστα να πάνε. Από κακογουστιά και αρχιτεκτονική καφρίλα των ένδοξων τριάντα. Μόνο καμιά γειτονιά από δω κει από κει, κάπως δίνει μια ανάσα. Αλλά σπάνια.
Το Παρίσι είναι φτιαγμένο για τον τουρίστα. Θα το καταλάβεις, όταν το κοιτάξεις… κατακόρυφα. Εκεί βλέπεις ότι αφ'ενός είναι φτιαγμένο σε πλάνο και αφ'εταίρου είναι φτιαγμένο για να το βλέπεις μεγαλειώδες. Δηλαδή, όταν είσαι στο πεζοδρόμιο, Βλέπεις από πάνω σου τα κτήρια που σου δημιουργούν μια αίσθηση με τον όγκο τους. Οταν πετάς από πάνω, βλέπεις ξεκάθαρα το σχεδιασμό, τακτοποιημένο και γεωμετρικό. Ο στόχος έχει επιτευχθεί. Μένεις εντυπωσιασμένος. Και μαζί με το λέγε λέγε για πόλη φωτός και λοιπές τουριστικές προπαγάνδες, μπαίνεις και συ στο παιχνίδι του μύθου.

Τα πράγματα χαλάνε (μιλάω μόνο για το αισθητικό μέρος), όταν πια μείνεις μερικά χρόνια. Τότε ανακαλύπτεις και μια άλλη οπτική γωνία, άγνωστη στον τουρίστα. Το Παρίσι από το παράθυρό σου. Είναι τότε που ανακαλύπτεις ότι όλα αυτά τα κτήρια έχουν στέγες. Και ότι οι πιο πολλές είναι φτιαγμένες από τσίγκο. Οπου και να κοιτάξεις, τσίγκος. Απαίσιο θέαμα. Από το παράθυρο, το Παρίσι είναι η πιο άσχημη πόλη στον κόσμο.

Η στέγη του Παρισιού είναι τσίγκινη. Οπως και οι τενεκέδες. Το Παρίσι είναι μια τενεκεδούπολη! Bidonville! Ολα bidon!

Γράφτηκε Thursday - January 06, 2005 στις 09:36 AM και ανήκει στην κατηγορία

Αν θέλετε να σχολιάσετε…

Τα τελευταία post