Συχνά βλέπω αναφορές στην επικείμενη απαγόρευση καπνίσματος, στη Γαλλία. Σε blogs στον τύπο, όλοι τρέχουν να δείξουν τη Γαλλία σαν το καλό παράδειγμα και με την ευκαιρία να θάψουν και λίγο την Ελλάδα που δεν κάνει καμιά κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση.

Προσωπικά είμαι κατά του καπνίσματος. Μ'ενοχλεί η βρώμα που ποτίζει τα πάντα και σού απαγορεύει ν'απολαύσεις τόσες ευχάριστες μυρωδιές. Για το τι καταπίνει ο καπνιστής, είναι κυρίως πρόβλημά του. Εγώ δεν ευκαιρώ ν'ανησυχήσω για αυτόν. Είναι μια έγνοια που είναι πολύ κάτω, στη λίστα μου με τις ανησυχίες για την δημόσια ζωή και την κοινωνία.

Ομως, βλέπω όλο το θέμα του αντικαπνιστικού μένους σαν μια γραφικότητα, μια νέα μανία, μια υστερία σχεδόν. Και πάντα πίσω απ'το πανώ του αγώνα, τα ίδια άτομα, οι ίδιες φάτσες. Οι απήδηχτες που λέω κι εγώ (και δεν είναι μόνο γυναίκες)! Που όντως, έχουν αρχίσει και γίνονται σημαντική (εκλογική) δύναμη, στη Γαλλία.

Το θέμα έχει εξελιχτεί τα τελευταία χρόνια σε μεγάλο πονοκέφαλο για τις κυβερνήσεις που περνούν. Και τούτο γιατί δεν θέλουν να τα χαλάσουν με κανένα (καπετάνιος που τους θέλει όλους ευχαριστημένους, τι σόι καπετάνιος είναι;).

Σήμερα αποφάσισα να γράψω δυο λόγια γιατί έπεσα πάνω στο post του πολύ καλού blog του cosmix, με τίτλο ακριβώς: "Τέλος στη μπόχα και στη Γαλλία!". Βασίζεται σε μια αδύναμη και όχι και τόσο αντικειμενική ανταπόκριση του BBC, και γράφει:

Μετά την Ιρλανδία και τη Σκωτία, τώρα και η Γαλλία απελευθερώνεται από το καπνό και την παρελκόμενη μπόχα, καθώς θα απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους από τη 1η Φεβρουαρίου 2007. Ας ελπίσουμε για σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία στο προσεχές μέλλον..

Θέλησα να τού πω πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα στη Γαλλία. Πως η Γαλλία είναι και παραμένει μια χώρα καπνιστών (μεγάλη αύξηση του τσιγάρου στους νέους), κι ας λένε στην τηλεόραση το αντίθετο. Πως είναι μια αντιπαράθεση με τεράστια συμφέροντα. Και πως στο θέμα υπάρχει ουκ'ολίγη υποκρισία. Και του άφησα ένα κομμάτι στα σχόλιά του:

Καλά θα ήταν αν είναι ακριβώς έτσι. Στην πραγματικότητα, η γαλλικκή κυβέρνηση έχει τραινάρει το θέμα για μερικά χρόνια με αναβολές και συζητήσεις. Τώρα το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο, από πλευράς πιέσης των αντικαπνιστών (σε βαθμό υστερίας πολλές φορές) και εν όψει των πολύ επικίνδυνων εκλογών που έρχονται, κάνει ένα βήμα μπρος, χωρίς όμως αυτό να είναι πράγματι ένα βήμα μπρός.

Νόμος ακριβώς, δεν υπάρχει. Η απαγόρευση που θα ισχύσει από 1ης Φεβρουαρίου για δημόσιους χώρους θα επιβληθεί κατά περιοχές, με αποφάσεις των νομαρχών. Οι νομάρχες δεν έχουν καμιά σχέση (εξάρτηση) με τις πιέσεις των εκλογέων. Η διαδικασία αυτή αφήνει περιθώρια για μη εφαρμογή, μια και οι περισσότεροι νομάρχες δεν είναι σύμφωνοι με το μέτρο. Χώρια που έχουν, σε τοπικό επίπεδο, συμφέρον να συνεχίσει το υπάρχον καθεστώς, λόγω της εισροής φόρων απ’την αγορά του καπνού.

Παράλληλα, όλοι οι χώροι που βρίσκονται στο στόχαστρο, καφενεία, ρεστωράν κλπ, εξαιρούνται από την εφαρμογή, μέχρι το 2008, (οπότε θα υπάρχει νέα κυβέρνηση να βγάλει το φίδι απ’την τρύπα). Η εξαίρεση αυτή γίνεται για να δώσει τη δυνατότητα στους καταστηματάρχες, να εξοπλιστούν με εγκαταστάσεις για τους καπνιστές (καμπίνες κλπ). Πλην όμως, καμιά συγκεκριμμένη πρόταση για τέτοιους εξοπλισμούς δεν έχει γίνει ακόμη και με δεδομένη την βαριά γαλλική γραφειοκρατεία (προδιαγραφές, εγκρίσεις, νομοθεσία), και τις αντιδράσεις από τη μεριά των θιγόμενων, είναι σίγουρο ότι το 2008 θα έρθει χωρίς τίποτε να είναι έτοιμο, οπότε και θα δοθεί εκ νέου παράταση. Χώρια που θ’ανακαλύψουν στη διαδρομή ότι οι περισσότερες προτάσεις για περιορισμό των καπνιστών θα είναι από τεχνική άποψη, πρακτικά μη εφαρμόσιμες.

Εξαιρώντας όλους αυτούς τους χώρους και με δεδομένο ότι στους χώρους εργασίας (γραφεία, τράπεζες κλπ), το κάπνισμα έχει προ πολλού απαγορευτεί, δεν μένουν και πολλοί δημόσιοι χώροι που μπαίνουν στην δικαιοδοσία αυτής της ρύθμισης.

Και βέβαια, μένει να δούμε και το θέμα της αληθινής εφαρμογής τέτοιων μέτρων, δεδομένης της ελλιπούς εως ανύπαρκτης αστυνόμευσης. Ενας απ’αυτούς τους χώρους αδυναμίας εφαρμογής τέτοιων μέτρων είναι… τα σχολεία!

Και τέλος, να θυμίσω ότι τα 3/4 της τιμής πώλησης των προϊόντων καπνού, είναι φόροι που εισπράτει άμεσα το κράτος. Αν αυτό λέει κάτι!

Μ’άλλα λόγια, για να δούμε τη Γαλλία ν’απελευθερώνεται απ’τον καπνό και την παρελκόμενη μπόχα, όπως λέει και η γαλλική έκφραση, “δεν είμαστε έτοιμοι για ύπνο ακόμη”!

phivos, φοίβος, smoking, France, κάπνισμα, Γαλλία