Παλικάρι μου!
Και πάει
την έκφραση
ακόμη πιο πέρα!
Ο ένας στη
μια ακτή κι ο
άλλος στην
άλλη. Χιλιάδες
χιλιόμετρα
μακριά και
ανάμεσά μας
ένας ωκεανός
τρυκιμίες.
Από
τότε που σε
θυμάμαι,
Παλικάρι Μου σε
φώναζα. Είσαι ο
ορισμός της
δύναμης, του
κουράγιου, του
πείσματος για
ζωή. Αυτή τη ζωή
που τόσο άδικα
σού φέρεται.
Που λες και
σ'έχει βάλει
στο
μάτι!
Κι
εσύ εκεί, το
παλαίβεις. Δεν
της αφήνεις το
παραμικρό
περιθώριο να
κάνει το δικό
της. Τη μια μετά
την άλλη, νικάς
τις μάχες και
προχωράς. Μόνη,
αλλά δεν είσαι
μόνη. Χωρίς
σκοπό αλλά με
σπουδαίο σκοπό!
Παλεύεις με
θεόρατα κύματα
και μένεις
πάντα στον
αφρό!
Και
να που, με την
τελευταία,
άθλια
περιπέτειά σου,
η λέξη
Παλικάρι, δε
μού φτάνει πια!
Αλλά δε βρίσκω
κάτι πιο δυνατό
να σού
ταιριάζει. Και
λέω ότι να, το
σιστέρι μου
επανακαθορίζει
το μέγεθος της
έννοιας. Κι
όταν θα λέω
Παλικάρι μου,
από δω και
μπρος μόνο για
σένα αυτή η
λέξη, να ξέρετε
όλοι ότι μόνο
τούτο το παιδί,
μπορεί να
φοράει αυτό τον
τίτλο! Τόσο
ψηλά που τον
έχει ανεβάσει!
Λοιπόν, είμαι
εδώ,
ΠΑΛΙΚΑΡΙ
ΜΟΥ!
Γράφτηκε Thursday - January 25, 2007 στις 07:16 AM και ανήκει στην κατηγορία